Op 1 september was ik de challenge gestart om een jaar lang elke dag live te gaan op social media (voel je uitgenodigd met me te connecten op FB en LI als je niets van me wil missen). Vanwege verscheidene uitdagingen in de thuissituatie had ik al mijn aandacht daar nodig en moest ik die challenge onderbreken.
En toen kwam ik mezelf tegen…
Het brave meisje in mij wilde door! Zij is niet bezig met hoe het met mij gaat, maar enkel met the good girl zijn. Kan dat niet dan wil ze zich eindeloos verantwoorden. Ze doet er alles aan om te pleasen. Het was één van mijn copingmechanismes in een wereld vol hardheid, emotionele onbereikbaarheid en onbetrouwbaarheid. Het brave meisje doet er alles aan om het gekwetste deel in mij dat zich afgewezen voelde om wie ze is en zich alleen voelde in een wereld die haar niet begreep, te beschermen en gaat genadeloos over eigen grenzen heen om liefde en goedkeuring te vinden.
Ze heeft mij jarenlang gered en is van grote waarde geweest voor me. Ze heeft echter ook heel lang heel hard gewerkt om iemand te zijn wie ik in wezen niet was, waardoor ik steeds verder van mezelf verwijderd raakte, totdat ik er letterlijk ziek van werd en koos de weg naar binnen te beginnen.
Inmiddels kunnen we het goed met elkaar vinden en voelt het gekwetste deel in mij voelt zich allang niet meer zo gekwetst en het brave meisje is allang niet meer zo braaf😉. Toch zijn er soms next levels waarin ze vanuit onzekerheid, angst voor afwijzing en niet goed genoeg zijn, actief wordt.
Inmiddels herken ik het vrij snel en nam me direct voor pas weer iets met mijn challenge te gaan doen als ik niet meer het gevoel had te bewegen vanuit de energie van het brave meisje.
Op de momenten dat de thuissituatie het toeliet ging ik met haar zitten. Ik ontving haar in liefde, zag haar in haar goede bedoelingen. Ik gaf haar angst voor het onderliggende verdriet ruimte zodat in die ruimte, ruimte ontstond waarin het gestolde onderliggende verdriet, kon smelten en gaan stromen.
Want dát is waar het uiteindelijk écht over gaat.
De rest is afleiding, secundaire emoties die je weghouden bij de kern en niets oplossen. Er doorheen zakken naar de kern is de echte weg naar bevrijding en lichtheid.
Het enige wat je hoeft te doen is het te laten gebeuren zónder je erin mee te laten slepen. Aanwezig zijn bij dat wat gevoeld wordt, totdat het jou vanzelf verlaat. Jij laat niet los, het laat jou los!
En toen de pijn mij verliet werd het brave meisje rustig, want ‘het gevaar’ was geweken. Ze leerde weer dat ik prima in staat ben met mijn pijn om te gaan, dat ik niet meer dat meisje van vroeger ben en niet meer gered en beschermd hoef te worden. Ook niet als het over social media gaat (wat voor mij nu die next level was).
Maar de titel van dit stuk is natuurlijk ‘het brave meisje versus de rebel’, dus waar blijft die rebel nou in het hele verhaal
? Here she comes!
Mijn boze rebel vecht tegen de buitenwereld, heeft een attitude van ‘jij bepaalt mijn leven niet’, steekt een middelvinger op en doet van daaruit dingen die niet persé gezond en soms zelfs onveilig zijn.
Net als het brave meisje beschermt ze het deel dat zich afgewezen voelde voor wie ze was tegen de pijn van nog meer afwijzing. De één doet er door te pleasen alles aan om die pijn te voorkomen en de ander steekt een middelvinger op om die pijn voor te zijn. Als je zelf afwijst, komt de afwijzing van de ander nou eenmaal minder hard binnen.
Dit rebelse deel in mij uitte zich met name door piercings zetten, overmatig alcohol drinken, roken en haar fysieke grenzen niet eren. In beeld het brave meisje en buiten beeld de rebel. Don’t F*** with me!
Het brave meisje en de boze rebel veroordeelden elkaar. Chaos, want ik kon het nooit goed doen. Niet voor de buitenwereld én niet voor mezelf.
Ik raakte zo ver van mezelf verwijderd dat ik lange tijd werkelijk geen idee meer had wie ik nou eigenlijk was. Ik voelde de verbinding met mijn lichaam, hart, intuïtie en innerlijke kracht niet meer en bungelde lange tijd aan een heel dun levensdraadje…
Het heeft jaren geduurd om los te komen van het destructieve rebelse deel in mij. Door haar eindelijk (r)echt aan te kijken, te zien, te horen, te lieven en omarmen, werd ze rustiger en kwam ik erachter dat ze eigenlijk heel liefdevol was en ook gewoon maar naar liefde hunkerde en gezien wilde worden.
En daardoor ontstond ruimte voor de Loving Rebel of Liefdevolle Rebel in mij!
Zij is part of who I really Am en beweegt vanuit vrijheid, uniekheid, authenticiteit. Ze heeft niet de behoefte zich aan te passen aan anderen, maar ook niet om zich ertegen af te zetten. Zij heeft natuurlijke grenzen vanuit leven wie ze is, in plaats van dat ze begrenst vanuit tekort, verkramping en gevecht. Wanneer iemand haar waardes niet respecteert, neemt ze vanuit liefde een duidelijk standpunt in: “This is me, honor me or there is no room for you in my life”. Ze heeft je lief, maar laat niet over zich heen lopen. Ze is niet in strijd met de buitenwereld of zichzelf, maar ‘strijdt’ wel liefdevol vóór alles wat ik in wezen ben en waar ik voor sta.
Zij is degene die zich losbreekt van het ‘normaal’, wanneer het niet mijn normaal is.
Zij is degene die haar eigen pad loopt, ook waar het haaks staat op alles waar ik vandaan kom.
Zij is degene who feels the fear and does it anyway, cause she knows it’s THE WAY.
Zij her-innert me aan Wie ik Ben, mijn normen, waarden en intenties én leeft daarnaar!
Weerstand, discomfort en trouble (zie foto😉) ziet ze als golden opportunities en groeipotentie.
Zij ziet geen dader en is geen slachtoffer!
Zij ziet geen slachtoffer en is geen dader!
Niemand hoeft gered te worden!
Authenticiteit én Liefde beginnen altijd in jezelf!
Nieuwsgierig geworden? Contact me en dan kijken we of het klikt🤩
“Gelukkig zijn moet je durven!”
Liefs, Nancy❤️
