Ik was een paar weken heerlijk in de vakantiemodus, telefoon aan de kant, weinig tot geen social media, afschakelen van alles wat moet en energie wegtrekt. Even terug naar status quo, heerrrrrrlijk in mijn yin energie achterover leunen en van daaruit bizar veel gedaan krijgen. In de flow, mee op de golven, moeiteloos.

En dan begint na zo’n vakantieperiode alles weer te draaien en sluipt de moet-modus stiekem en ongemerkt in mijn energie. Werken begint weer, sporten starten op, kids naar school, middelbare school voor de oudste (spannend!), de jongste die ineens zonder grote broer naar school fietst (ook al spannend!) alles anders. Nieuwe dingen, nieuwe ritmes, nieuwe energieën en ondertussen draait alles door alsof er niets aan de hand is. Allemaal niet erg, maar nietsvermoedend verdween mijn yin energie als sneeuw voor de zon en maakte plaats voor yang energie, mannelijke energie, doe-energie, moet-energie, stoempmodus-energie.

(Her)ken je dat? Die energie van waaruit je heus echt wel heel veel gedaan krijgt en die ook niet persé verkeerd is, maar dat als die de overhand krijgt alles stiekem toch wel heel zwaar voelt, dat alles voelt als blegh en alles steeds meer weerstand oproept. Ook omdat we onszelf zo snel voorbij lopen als we in die energie zitten, ik wel tenminste. Dan vergeet ik te eten, genoeg water te drinken, neem geen tijd om te mediteren of te wandelen of ’s avonds op tijd af te schakelen. Nee, dan is het door door door. Alles móet nu, overzicht is er niet meer, todo-lijst wordt langer in plaats van korter, etc etc.

En van daaruit komt ook altijd het onmiskenbare gevoel dat ik iets niet goed aan het doen ben, dat ik het weer eens verkeerd doe, dat ik iets verkeerd heb gedaan. Alles vanuit mijn hoofd en vanuit beperking. En dat terwijl ik zo goed weet hoe het anders kan en weet dat al die gedachtes maar perceptie zijn, niet eens écht zijn, alleen maar ergens ontstaan zijn in mijn hoofd vanuit wat ik ‘geleerd’ heb en meegemaakt heb in mijn leven…

Mopperend over die energie waar ik helemaal niet in wil zitten, van weg wil, die me leegzuigt, waardoor ik vermoeid raak, die maakt dat ik me een slechte coach voel (want ik moet het nou toch onderhand wel weten of niet dan?)…

En ik herken het en weet dat het anders kan, maar ik weet even niet hoe. Hoe dan? Ook al zo’n yang-energie vraag. En ik weet dat ik het weet en dat het zich zal laten zien. En dan ineens ook het besef, dat ook ik maar gewoon een mens ben die groeit in haar bewustwordingsproces. En ja, ik heb al heel wat levels getackeld en ja ik blijf groeien. En elke keer opnieuw ben ik de beste versie van mezelf, zelfs als dat elke keer een andere versie is. Ik ben al goed genoeg. Mmmm, oké, wat zegt dat dan over nu?

Dat zegt niks meer en niks minder dan dat er even in hele korte tijd een nogal heftige switch was in energie en in things to do. En dat even mijn ‘oude systeem’ weer onbewust aangesprongen was zonder dat ik dat in de gaten had. En dat ik dat door heb, me ervan bewust ben, betekent dat ik er iets mee kan. En joehoe hoe mooi is dat!

Ik kan stoppen met ertegen vechten.

Ik kan stoppen met ervan weg willen.

Ik kan stoppen met denken dat ik iets fout heb gedaan.

Ik kan weer dieper doorademen in plaats van snel en oppervlakkig.

Ik kan weer het grote cadeau zien van wat deze energie en dit gevoel me laten zien.

Ik kan weer voelen hoe dankbaar ik me voel dat de kinderen juist deze dagen zo dichtbij me zijn en dat ik deel mag en kan uitmaken van deze eerste week vol veranderingen en spannende eerste keren (vooral omdat ze maar de helft van de tijd bij mij zijn).

Ik kan weer zien en voelen dat juist hier mijn groei ligt, in het bewustworden van deze processen en in de liefde voelen voor al wat in mij beweegt en huist.

En ik kan weer zien en voelen dat juist dat ook hetgeen is dat maakt dat ik anderen kan inspireren en begeleiden in hun processen van bewustwording, heling en transformatie!

En dat lieve mensen is wat in Een Cursus In Wonderen een wonder wordt genoemd:

Een shift in waarneming.

Een shift van hard naar hart.

Een shift van vastzetten naar stromen.

Een shift van moeizaam naar moeiteloos.

Een shift van Ego naar Liefde.

Ik ben altijd al goed genoeg. Jij bent altijd al goed genoeg. Ook als we het even niet lijken te weten. Ook als iets zich aandient dat niet fijn voelt. Juist dat is waar de winst te behalen is. Zet het in het licht, kijk er naar, vraag God of de Bron of Spirit (of hoe je het ook fijn vindt om te noemen) om een wonder en laat het los. Vertrouw er op dat je waarneming zal veranderen die jou nieuwe inzichten zal geven. Wij mensen zijn work in progress, we zijn spirituele wezens in een aardse beleving.

Niet goed zijn of niet goed genoeg zijn bestaat ook helemaal niet. Dat is een door ons Ego bedacht concept en iets dat we onszelf aanpraten en/of aan laten praten. Wat we in werkelijkheid zijn, wat we in Wezen zijn is Liefde en in deze aardse beleving vinden we onze weg terug daar naartoe, als we ervoor kiezen die weg ook daadwerkelijk te bewandelen en het innerlijk werk te doen dat ervoor nodig is daar te komen.

En op die weg, op dat pad, tijdens die reis zijn we allemaal dus op elk gegeven moment de beste versie van onszelf en precies goed zoals we zijn.

Op de foto’s zie je écht mijn energie van toen ik begon te schrijven, waarbij ik nog voelde waar ik in zat en voelde dat ook dit gedeeld mocht worden, nog niet precies wetende wat ik zou gaan schrijven. Tijdens het schrijven klikte alles op z’n plek en de tweede foto nam ik net voordat ik deze laatste regels tikte. Dit is hoe het werkt lieve mensen, dit is hoe het is. Niet meer en niet minder.

Wanneer ga jij jezelf goed genoeg vinden, altijd en op elk gegeven moment voelen dat jij altijd de beste versie van jezelf bent?

Heb je mijn gratis ébook al gelezen met daarin 10 tips om de verbinding met jezelf te herstellen? Je krijgt ook bij elke tip een korte video met meer verdieping of voorbeelden van hoe dat voor mij werkt, gewoon vanzelf in je mailbox. Je hoeft je alleen maar aan te melden. Wat houdt je tegen, go for it!

“Gelukkig zijn moet je durven!”

Liefs, Nancy