Wie plaats jij op een voetstuk? Of wie zie jij als jouw voorbeeld? Wie is jouw goeroe?

Ik was de afgelopen weken lekker op vakantie en had ruimte om te mijmeren en te lezen en nog wat meer te mijmeren. Ik kwam in mezelf de herinneringen tegen aan tijden dat ik altijd zó opkeek naar anderen dat ik mijn eigen leven zonder al teveel nadenken had opgegeven om te kunnen ruilen. Niet omdat ik het hele leven van die ander zou willen leven, maar om hoe diegene er uit zag, of bereikt had, of voor elkaar kreeg.

In mij is die wens er niet meer, maar ik zie en hoor het wel nog vaak om me heen, dat mensen zo gefocust zijn op de buitenwereld dat ze denken dat alleen daar te halen is wat hen beter, gezonder en gelukkiger zal maken.

En ik herken het. In mijn hele leven heb ik anderen op een voetstuk geplaatst, ‘way above me’. Te beginnen met mijn vader, later klasgenoten, mijn broer en zus, mijn moeder, leerkrachten, vrienden en vriendinnen en weer later therapeuten, coaches en teachers die op mijn bewustwordingspad kwamen. Allemaal stonden ze daar op hun voetstuk om allerlei uiteenlopende redenen.

Als ik probeerde om ook op dat voetstuk te komen (want heel vaak probeerde ik het niet eens onder het mom van ‘kansloze missie’ en vallen doet pijn😉), dan donderde ik altijd genadeloos op enig moment weer naar beneden. Nooit haalde ik de bovenkant. Nee gek hè, die bovenkant was namelijk sowieso nooit haalbaar omdat ik die zelf onhaalbaar hoog maakte. Zo hoog als in die dromen waarin je zo ontzettend hard je best doet iets of iemand te bereiken, maar hoe harder je je best doet of hoeveel dichterbij je ook komt, het lukt nooit. Sterker nog ‘het doel’ verplaatst zich naar steeds verder weg of hoger. Onbereikbaar…

En weet je wat nog aparter is, altijd zonder uitzondering kwam er altijd weer een moment, vroeg of laat, dat diegene daar boven op dat voetstuk er gewoon ineens genadeloos vanaf viel. BOEM! Het ene moment staan ze nog fier te pronken daar hoog boven je en het andere moment liggen ze op de grond, gewoon in één keer. Niet dat zij daar iets van voelden, nee want het was het voetstuk dat ík gecreëerd had, het was niet hun voetstuk. En als iemand van dat voetstuk viel dat ik zo zorgvuldig opgebouwd had, resulteerde dat bij mij in teleurstelling. Echt waar, niet eens opluchting maar teleurstelling. Want als het voor die ander al niet mogelijk was om daar op die grote hoogte te zijn en ook blijven, dan lag dat voor mij al helemaal niet in het verschiet.

Later, toen coaches en teachers van hun (door mij gecreëerde) voetstuk donderden, kwam in elk geval al het inzicht dat ‘ook zij maar gewoon mensen bleken te zijn’. Kan niet ontkennen dat ik daar ook altijd enige teleurstelling bij voelde, maar meer nog voelde het (nadat de storm van desillusie was gepasseerd) als een soort verzachting voor mij.

Ik had te leren dat ieder zijn of haar eigen pad loopt, met de geheel persoonlijke eigen uitdagingen. Dus niet alleen ik, maar iedereen. En daarin maakt het niet uit of iemand zich er überhaupt bewust van is een pad te lopen waar je je bewust van zou kunnen zijn (of worden😉). Dat pad is er, de uitdagingen ook!

En ik mocht nog iets belangrijks leren. Ik mocht leren dat: “They are not my guru, I am my own guru”. Niets wat een ander doet of kan is beter of van meer (of minder) waarde dan wat ik doe of kan. En niets van wat ik doe of kan is beter of van meer (of minder) waarde dan wat een ander doet of kan….! En lieve mensen die dit stuk al helemaal tot hier gelezen hebben, dat geldt ook voor jullie! Nobody is your guru, you are your own guru!”

Lang heb ik gedacht en gevoeld dat ik niets waard was, dat ik mijn plekje op de wereld niet waard was, mijn plek in het gezin niet waard was, dat ik de liefde van mijn vader niet waard was, dat ik de traagste uit de klas was (sport en ik is een onderwerp dat wellicht later nog weleens aan de orde komt😉), dat mijn vriendinnen altijd mooier en slanker waren, mijn vrienden altijd stoerder, iedereen sowieso altijd grappiger en slimmer en mijn teachers ‘het’ allemaal wel begrepen. Je begrijpt vast dat dit rijtje eindeloos doorgaat. Ik zal het je besparen, je hebt de clou inmiddels vast gesnapt😉.

Waar het om gaat is dat ik lang heb gedacht dat ík niet goed was. Dat ik iets anders moest dan ik was. Dat ik meer of juist minder moest zijn dan ik was. En ik keek af bij anderen hoe ik dat dan moest doen. Ik maakte al die anderen verantwoordelijk voor mijn geluk, want ze waren wie ik dacht dat ik wilde zijn om uiteindelijk wél eens een keer goed genoeg te zijn.

Het was een opluchting dat coaches en teachers waar ik naar op keek omdat ze ‘al zoveel verder waren’ dan ik, ook van hun voetstuk vielen. Ken je dat gevoel, dat je ineens beseft door wat iemand zegt of doet op een bepaald moment, er ineens zo’n gloeilamp aan gaat boven je hoofd? Dat je ineens ziet hoe de werkelijkheid eruit ziet? Best verfrissend kan ik je vertellen als dat gebeurt! Dan hoefde ik namelijk opeens een beetje minder hard te werken, een beetje minder ‘goed’ te zijn. Ook besefte ik me dat ik van het voetstuk mocht denderen dat ik voor mezelf gecreëerd had, en dat ik dan nog steeds mijn plekje op de wereld waard ben😊 (ik heb wel heel wat pittige conversaties gevoerd met de perfectionist in mij om die conclusie niet alleen te Wéten, maar om die ook te Léven!).

Waarom schrijf ik dit allemaal? Omdat ik iedereen die zichzelf herkent in het ‘voetstukverhaal’, gun om anders naar anderen, naar zichzelf en naar het leven te kijken. De enige reden dat die voetstukken bestaan is omdat we ze zelf creëren, we bedenken ze en dus zijn ze voor ons brein, voor ons Ego waar. En zelfs als het lijkt of niet jij maar die ander zichzelf op een voetstuk plaatst, waardoor jij je kleiner voelt, heb je de keuze om dat voetstuk voor waar aan te nemen, of om dat simpelweg niet te doen.

Vraag jij je weleens af welke verhalen jij hebt bedacht, of aangenomen waar te zijn, waardoor je jezelf op een voetstuk van perfectionisme hebt geplaatst? Doordrenkt van angst om er uiteindelijk af te donderen en uitgelachen te worden? Of waar jij als je heel eerlijk kijkt, jezelf op een voetstuk hebt geplaatst en denkt beter of meer te zijn dan anderen? En vraag jij je weleens af welke verhalen je hebt bedacht of aangenomen waar te zijn over de voetstukken waar jij anderen op geplaatst hebt en waar jij nooit aan zal kunnen voldoen? Of welke verhalen jij hebt bedacht of aangenomen waar te zijn over de reden wáárom die ander op dat voetstuk staat (ook heel interessant 😉)? De antwoorden op deze vragen vertellen jou waar jij nog vastzit in de denksporen van jouw eigen Ego, en dat is niet altijd fijn of gemakkelijk om aan te kijken.

Al deze verhalen zorgen er hoe dan ook voor dat je het leven van anderen leeft in plaats van het leven dat écht bij jouw past! Het zorgt ervoor dat je alleen maar gefocust bent op, en leeft voor, de buitenwereld, waardoor je uit verbinding bent met je ware Zelf en dus ook niet in werkelijke verbinding met de mensen, de wereld om je heen. In werkelijkheid leef je afgescheiden van zowel de buitenwereld, als van je-Zelf in plaats van dat je leeft vanuit en in contact met je-Zelf om van dááruit contact te maken met alles buiten jou.

“Zolang je buiten jezelf blijft zoeken naar wat je alleen in jezelf kan vinden, zul je het nooit vinden”.

Is het dan per definitie altijd fout of niet goed om iemand of een situatie als voorbeeld te hebben? Nee zeker niet! Totdat we op het punt komen dat we gaan beseffen dat alles al in ons aanwezig is, zijn al die ‘voorbeelden’ om ons heen datgene wat ons naar dat punt toe brengt. In elke ervaring zit een ‘gift’ verstopt die uniek is voor jou en voor wie jij bent vanuit alles wat je hebt meegemaakt in jouw leven. En elke keer dat je je daar bewust van wordt, en dat je dat kadootje uitpakt én integreert, kom je dichter bij dat punt waarop je je ineens gaat beseffen dat alles écht al in jouw aanwezig is en dat de buitenwereld jou het moois spiegelt dat jij in jezelf nog niet hebt ontdekt of ‘vrij’gemaakt.

Een goede coach of teacher kun je herkennen aan dat ze jou nooit zullen vragen dezelfde weg te lopen als zij gedaan hebben of hun manier als de enige juiste manier verkondigen. Ze zullen jou daarentegen altijd uitnodigen om het contact met jouw ware Zelf te herstellen, om de zoektocht ín jou, in plaats van buiten jou, voort te zetten. En ze zullen jou daarbij zuiver begeleiden in alles wat je tegenkomt en jou nog in de weg staat om werkelijk vanuit jouw eigen, authentieke Zijn te gaan leven. Dit is waar ik in geloof en waar ik zelf als coach en teacher ook voor sta!

Ben jij er aan toe om jezelf te bevrijden van de denksporen van jouw Ego en van de beperkende aannames die daaruit voortvloeien en om jezelf daar niet langer meer door te laten (af)leiden?

Ben jij er klaar voor om de verbinding met jezelf te herstellen, om zo vanuit jouw hart, intuïtie en innerlijke kracht te kunnen gaan leven?

Heb jij het gevoel dat je dit niet voor niks leest én dat je nieuwsgierig geworden bent naar wat ik hierin voor jou zou kunnen betekenen?

Plan dan hier een gratis kennismakingsgesprek in en/of download hier mijn gratis ebook met ‘10 tips om de verbinding met jezelf te herstellen’, waarmee je ook zelf al mooie stappen kan zetten!

“Gelukkig zijn moet je durven!”

Liefs Nancy