Pain is part of the Human Experience…

Mooier kan ik het niet maken voor je… Ik kan je wel vertellen dat door anders naar oncomfortabele gevoelens te kijken en er anders mee om te gaan, pijn niet zo zwaar hoeft te zijn als we altijd dachten!

De meesten van ons hebben zo ongeveer hun hele leven geleerd dat pijn moet worden vermeden. Pijn is alles wat oncomfortabel voelt voor ons, zoals angst, boosheid, verdriet, wanhoop, frustratie, irritatie, teleurstelling, etc. We leren om verschillende redenen te vermijden, fixen of wegstoppen!

We hebben geleerd dat we gelukkig moeten zijn en dat ‘pijn en niet fijn’ daar geen onderdeel van zijn. We leren dus dat als we pijn  ervaren, we niet gelukkig zijn én dat wel zouden moeten zijn. Dus we moeten zo snel mogelijk, liefst nu, van de pijn af. Zo snel mogelijk omdat we:

1. Gelukkig willen zijn en daar hoort pijn niet bij.
2. Denken dat er iets mis is met ons omdat we het niet voor elkaar krijgen zonder pijn gelukkig te zijn. Met andere woorden, er is iets mis met ons, we zijn niet goed (genoeg), we falen, we zijn mislukt. En ook dat willen we niet voelen.
3. Ons niet comfortabel voelen bij het ervaren en voelen van pijn.

Over het algemeen is bovenstaande wat we geleerd hebben. Want ook onze  ouders en voorouders wisten niet beter, omdat zij hetzelfde geleerd hebben gekregen. Omdat ook zij niet geleerd hebben dat pijn niet vermeden kan worden en omdat ook zij beschermingsmechanismes ontwikkelden elke keer dat hun ouders de emoties van hun kinderen niet aan konden en daar boos over werden, uitlachten, of negeerden. Omdat ook zij dus leerden pijn te vermijden, fixen of verstoppen.

En dit gaat van generatie op generatie over, totdat iemand in de familielijn het ineens anders gaat doen en oude overtuigingen en bijbehorende emoties gaat helen. Dat is degene bij wie het stopt. Dat is degene die gaat leren met pijn om te gaan, het toe te laten, het te omarmen en dan nog steeds oké te zijn met zichzelf. Zodat emoties door je heen kunnen stromen om vervolgens vanzelf te verdwijnen.

Vanzelf? Ja vanzelf!

Pijn is onvermijdelijk in deze menselijke ervaring. Allemaal komen we vroeg of laat, op één of andere manier, groot of klein, vaak of wat minder vaak en gedurende ons gehele leven in aanraking met enige vorm van pijn.

Een leven zonder pijn bestaat niet. Je kunt pijn niet vermijden. Wat je wel kan is leren hoe je met pijn om kan gaan. Je kan verantwoordelijkheid gaan nemen voor jouw innerlijke reacties, gedachten en emoties. Het gebeurt ín jou en dus is het ván jou en daarmee jóuw verantwoordelijkheid.

Hoe meer we pijn proberen te vermijden, fixen of weg te stoppen, hoe meer last we er vroeg of laat van krijgen, bewust of onbewust.

Meer en meer ga je alles buiten jou de schuld geven van hoe jij je voelt, met als gevolg meer en meer voor anderen bepalen hoe zij moeten zijn en doen, zodat jij gelukkig zou kunnen zijn. Want je gelooft dat je afhankelijk bent van het doen en laten van een ander, om je minder miserabel te voelen en gelukkig te kunnen zijn.

Of je schiet in de zelfveroordeling en veroordeelt jezelf voor al die pijn. Je kan ook nooit iets goed doen, je hebt weer gefaald, geluk is voor jou niet weggelegd. Je innerlijke criticus gaat nu niet los op de ander, maar op jouzelf!

Nog een andere reactie is verdoven, wegstoppen. Het systeem heeft zoveel pijn te verduren gekregen dat het uit overleving het ‘voelen’ compleet heeft uitgeschakeld. Het wordt weggelachen, ingeslikt, weggemaakt. Geen oprechte blijdschap of voelen van verdriet meer. Gewoon weggestopt.

En weer een ander overlevingsmechanisme is jezelf wijsmaken dat je niets nodig hebt, niemand nodig hebt. Dan kan je namelijk ook niet falen en wordt pijn ogenschijnlijk vermeden.

Anderen verantwoordelijk maken voor jouw pijn en ze eens even lekker de wind van voren geven, is niet hetzelfde als pijn doorvoelen en loslaten. Zelfs al lijkt het heel even opluchting te geven. Zelfs al denk je bij jezelf, zo dat heb ik eens even goed gedaan. De pijn zit nog steeds in jou en de macht die deze reactie je lijkt te geven is vals.

We kunnen niet veranderen wat buiten onze macht ligt. We kunnen wel kiezen hoe we reageren op dat wat naar ons toe komt, op dat wat ons gebeurt en hoe we omgaan met de innerlijke reactie die getriggerd wordt.

Ik geloof ten diepste dat de uiteindelijke keuze die we te maken hebben, de keuze tussen angst of liefde is. Angst en pijn willen we niet voelen en dus zetten we ons er tegen af. Helpt het één niet dan gaan we door naar het volgende overlevingsmechanisme. Net zolang tot we iets vinden dat wel werkt. Zolang we maar niet écht hoeven te voelen.

De keuze waar het uiteindelijk allemaal om draait is de keuze tussen angst of liefde. En in dit geval betekent dat met liefde de angst door je heen laten stromen, zodat enkel liefde weer overblijft. Door het donker naar het licht. 

Wat we te leren hebben is dat pijn bij het leven hoort en dat pijn niet te voorkomen en al helemaal niet te fixen is. We hebben te leren om oké te zijn met onze emoties. Om onszelf toe te staan onze emoties te voelen, om ze door ons heen te laten stromen.

Je bent niet jouw gedrag…
Je bent niet jouw gedachten…
Je bent niet jouw emoties…
Je bent niet jouw lichaam…

Gedachten en emoties komen en gaan. Je ervaart ze, dat is iets anders dan dat je ze bent.
Een emotie is niets anders dan energie. Energie die moet bewegen, in plaats van te worden onderdrukt en vastgezet. Jouw lichaam is enkel het kanaal, het voertuig, de herberg waar emoties doorheen stromen als jij ze niet vastzet, vermijdt, fixt, inslikt.

E-motion = Energy in Motion 

Wat als jij jezelf zou toestaan om te voelen wat er te voelen valt, in plaats van er op welke manier dan ook van weg te lopen?

Wat zou er gebeuren als jij jezelf toestond om niet alleen je emoties te laten stromen, maar ze ook liefdevol te omarmen in plaats van te veroordelen? Wat zou er gebeuren als jij jezelf volledig ging omarmen met alles wat je bent, denkt, voelt en ervaart?

Hoe zou het zijn als jij de liefdevolle spaceholder voor je eigen emoties zou zijn?

Niet langer de oplossing buiten jezelf leggen.

Niet langer fixen, negeren, wegstoppen en inslikken.

Omarmen, doorvoelen, weer terug naar liefde bewegen,. Ervan leren, zodat je wijzer, completer, heler, liefdevoller, krachtiger wordt.

🔥 Can you imagine how it would be?

Een emotie wordt getriggerd en jij laat deze liefdevol door je heen stromen. Je bent aanwezig bij de emotie, niet geïdentificeerd mét de emotie. Jij bent de observeerder, de waarnemer van de emotie. Jij bent niet de emotie zelf.

Je zal merken dat emoties komen en gaan. Ze komen, bereiken een piek en ebben weg. Net als de golven van de zee. Soms komt er nog een tweede golf, een derde. Als je goed waarneemt, zal je merken dat deze golven vaak getriggerd worden door jouw gedachten. Door het bijbehorende verhaal in jouw hoofd. Jouw perceptie, jouw verhaal, gevormd door jouw ervaringen en gekoppeld aan de emoties die in jou getriggerd worden.

Zo gauw je het verhaal opmerkt, beweeg je met je aandacht terug naar je lichaam. Je kiest om de gedachte, het verhaal te stoppen en simpelweg liefdevol aanwezig te zijn bij die emotie die door je heen stroomt. As long as it takes.

And spoiler alert! Zonder gekoppeld verhaal duurt een primaire emotie vaak maar 30 tot 90 seconden!

Je bent er op deze manier dus ook nog eens véél sneller doorheen, dan wanneer je je er tegen verzet. Je houdt het niet vast, je slaat het niet op. Het is losgelaten.

Je zal merken dat aan het eind van de emotie ruimte, helderheid, licht, liefde, kracht als vanzelf tevoorschijn komen. Ze waren niet weg, ze waren slechts verstopt onder de sluier van emoties en gedachten.

Is dit gemakkelijk? Nope, nobody said it would be easy😉. Je mind zal altijd tegensputteren en je weg proberen te houden bij liefde en stroming. Je mind houdt van conflict en voedt zich met angst. Maar jij hebt een keuze en weten dat je een keuze hebt, is waar verandering mogelijk wordt❣

De afgelopen weken ging ik zelf weer door een next level diepe inner journey, waarbij ik al het bovenstaande op een diepere laag in mezelf mocht ervaren, doorvoelen, toepassen. Want het leven is een reis met ups en downs, met highs en lows.
Wat we zeker weten is dat na een low altijd weer een high komt én… dat na een high altijd weer een low komt. Het is de dualiteit in deze menselijke ervaring. Zonder de low, was er geen high en bleef er een flatline over. Pieeeeeeeeeeep….

De highs zijn er om te vieren en van de lows kunnen we leren. In uitdagende tijden, zoals we die momenteel op welke manier dan ook ervaren, ieder op geheel eigen unieke manier, kunnen we de grootste shifts maken, de grootste inner lessons leren.

De afgelopen 1,5 jaar waren voor mij één grote innerlijke reis en innerlijk groeiproces, omdat ik er steeds weer voor kies naar binnen te kijken in plaats van met de vinger te wijzen. En ook dat proces ging, en gaat, met vallen en weer opstaan, uit de bocht vliegen en weer bijsturen. Ik schreef er bijna een jaar geleden al over in mijn blog “Mijn innerlijke reis door Corona-tijden”.

Ik was een hele tijd in rust in mezelf, middenin de onrust van de wereld. En ineens… ging ik op mijn bek. Vloog ik uit de bocht. Big time. De afgelopen maand mocht ik next level shiften, aankijken, doorvoelen. Ik was ziek, had veel pijn, hoge koorts. Ik kon niks. En de verhalen uit de wereld, de maatregelen, zoveel mensen die ‘gewoon’ meedoen, de andere kant opkijken, met elkaar vechten, elkaar de huid volschelden…. Ik voelde verdriet, boosheid, angst, wanhoop, frustratie. Ik wilde mensen door elkaar rammelen, ze wakker schudden en landbestuurders in de gevangenis gooien. Ik ervaarde enorme oordelen over mijn medemensen. Ik maakte anderen verantwoordelijk voor hoe ik me voelde. Voor het eerst in lange tijd voelde mijn diepe, onaantastbare vertrouwen in en liefde voor de mensheid wankel. Dat voelde heel eng en heel verdrietig… En van daaruit werd ik weer boos. Het was een rollercoaster.

Ik zag en ik wist dat ik vast zat in een looping. Ik wist dat er een uitweg was. Ik wist dat die uitweg liefde was, maar ik kon er niet bij. Keer op keer stelde ik mezelf de vraag, hoe kan ik mensen liefhebben die zo’n andere keuze maken als ik maak. Hoe kan ik mensen liefhebben die keuzes maken die indruisen tegen álles waar ik in geloof en voor sta? Hoe is dat te verenigen? Hoe kan ik mezelf uitspreken vanuit liefde, terwijl ik écht iets vindt van wat er gebeurt in de wereld? Hoe kan ik kijken naar wat ik zie gebeuren en niet steeds in boosheid, oordelen en wanhoop schieten? Hoe kan ik zien wat er gebeurt én in liefde blijven?

Ik vroeg hulp aan mijn gidsen, aan mijn inner wisdom, mijn Hoger Bewustzijn, aan God, aan Liefde. En beetje bij beetje kwamen de inzichten, soms in een flits, ongrijpbaar bijna. Even ruimte, lucht… en weer weg… Het had tijd nodig. Kon ik daar oké mee zijn? Kon ik oké zijn met alles wat ik ervaarde? Boosheid, verdriet, wanhoop, frustratie, teleurstelling, oordelen, angst… Inzichten die niet bleven om wéér weg te zakken in oordelen. Dat mijn lichaam zoveel pijn deed hielp ook niet mee om mijn frequentie te verhogen. Het was een uitdaging…

Maar ik had mijn keuze gemaakt. Mijn keuze was liefde, zonder weg te kijken. En elke keer opnieuw maakte ik diezelfde keuze.

De mensen die Miracles by Mail bij me volgen, gebaseerd op Een Cursus In Wonderen, weten wat ik bedoel. Je maakt die keuze NU en vervolgens kies je elke keer opnieuw, opnieuw en opnieuw. Bij elke vorm van onvrede en oordelen die je opmerkt, kies je opnieuw voor liefde. En elke keer dat je dat doet kies je voor een wonder, voor een shift in perceptie van angst naar liefde. Niet door weg te kijken. Nee, door dwars door de onvrede, de oordelen en de pijn heen te bewegen! En elke keer dat je daar werkelijk voor kiest, wordt je geleid en komen de inzichten die tot wonderen leiden tot je!

“Seek not to change the world, but choose to change your mind about the world.” 

“The miracle comes quietly into the mind that stops an instant and is still.”

– A Course In Miracles –

And I remembered!

Uitzoomen, uit de identificatie, elke keer weer. Stoppen met oordelen over anderen, stoppen met denken dat anderen moeten veranderen voordat ik gelukkig kan zijn. Ik ben vrij in mij! De stilte in, verbinding met mezelf, moeder Aarde, vader Zon, de Bron, mijn Hoger Bewustzijn. Van daaruit mezelf toestaan alles te voelen en door me heen te laten stromen. Er oké mee te zijn. Mezelf lief te hebben no matter what! Zó werd het rustiger in mij.

To be still for a moment and allow myself to feel the pain, instead of being angry about the pain. To feel the pain, so it could release itself. To allow myself to love me with all the feelings and the hurt and the judging. And to forgive myself for all of it. Joy and more love grew everytime I did this. And I love myself even more for being so brave!

En van daaruit kon ik weer gesprekken aangaan met de mensen om me heen die ik lief heb en dingen zie doen waar ik vraagtekens bij zet. Mezelf uitspreken vanuit kwetsbaarheid, laten zien wat me raakt en wat er door me heen beweegt. Het beestje bij de naam noemend, er niet omheen draaiend. Wetend dat ik precies de vinger op de zere plek kan leggen en dat mensen dat niet altijd leuk vinden. Tegelijk ook vanuit liefde en verbinding nieuwsgierig blijvend naar de ander, niet invullend, aanschouwend, vragend en uitnodigend om in gesprek te blijven en van elkaar te leren over en in een oncomfortabele situatie. Een situatie die zoals in zoveel vriendschappen, relaties, families nieuw en oncomfortabel is.

Dare to speak, dare to listen, dare to communicate, dare to connect, dare to feel it all…

En toen…

“Hard” werd ik genoemd…

“Ik schrik van je” werd er gezegd…

Auw… Precies op de pijnlijke plek. Mijn thema. Anders zijn, anders denken, anders kijken en als ik me daarover uitspreek, afgewezen worden. Die had ik toch al geheeld? Zoveel laagjes afgeschraapt… Kennelijk waren deze woorden uit de mond van één van mijn beste vriendinnen de uitnodiging om weer een laagje dieper te gaan in mij, weer een laagje af te schrapen, nog meer doorvoelen, nog meer heling, nog meer heelheid in mij!

Het was nodig! En van daaruit kon ik haar begrijpen en liefdevol begrip tonen. Uitspreken dat ik mezelf niet als hard ervaarde, maar wel duidelijk. Ik draai er niet omheen, ik ga rechtdoor, heb lang genoeg om de dingen heen gedraaid. Uitspreken dat het me raakte dat ze me hard vond én voelen dat ik het niet langer naar binnen hoef te trekken. Het is oké om hard gevonden te worden als je dat in jezelf omarmd hebt. Dan gaat de lading er af en blijft de kwaliteit over: het niet voor iedereen goed hoeven doen en vanuit liefde duidelijk kunnen zijn op een recht door zee manier.

En ook mijn vriendin besloot het oncomfortabele aan te kijken en te voelen wat het met haar deed. Me teruggevend dat mijn woorden enorm waren binnen gekomen, confronterend én haar aan het denken hadden gezet. En ik voel daar enorm veel bewondering, respect en liefde voor🙏.

Communicatie is key, nieuwsgierig blijven naar de ander, door het oncomfortabele heen bewegen zodat je elkaar ergens kan ontmoeten. Die bereidwilligheid maakt dat verbinding mogelijk blijft waar een tweedeling zo op de loer ligt…

Ik beweeg weer in innerlijke rust, vanuit liefde, in de storm die over de aarde raast. Ik vlieg vast wel weer eens uit de bocht, een volgende low gaat heus wel weer komen. Maar voor nu geniet ik even van de rust en vier ik mijn high in liefde, vanuit liefde!

Het is wat mijn klanten zo in mij waarderen! Authenticiteit, kwetsbaarheid, eerlijkheid, openheid, spiegelend, liefdevol, stevig, space holdend, helend en transformerend. Steeds meer verbinding met jezelf, je eigen hart, dat wat jij werkelijk bent en van daaruit in verbinding met anderen. In je eigen kracht en vanuit je intuïtie door het leven bewegen als jouw unieke, authentieke jij! Dat is wat een gelukkig leven inhoudt. Niet het elimineren van moeilijkheden en pijnlijke emoties, maar ermee leren omgaan wanneer ze er zijn. Het omarmen van jezelf met álles wat je bent! Deze menselijke ervaring ten volle leven en beleven en leren dat je oké bent no matter what! Met je hart steeds wijder open, zodat alles ten volle beleefd kan worden. Dát brengt de verdieping in jouw leven. Dát is wat jou laat stralen!

Het is mijn eigen pad, van waaruit ik anderen begeleid. Het is wat ik zelf geleerd heb, met vallen en opstaan, waarmee ik anderen begeleid. Het is het zelf voorgaan, door alles heen bewegen, wat maakt dat ik weet wat een ander doorvoelt. Ik ben niet (meer😉) bang om te voelen, ik ben niet bang voor mijn emoties of die van een ander. I can handle it!

✨ Ben jij ook klaar met bang zijn voor alles wat er te voelen valt in deze menselijke ervaring?
✨ Klaar om de verantwoordelijkheid voor jouw gedachten en emoties te nemen?
✨ Wil jij leven vanuit de keuze voor liefde in plaats van voor angst?
✨ Weer in je lichaam aanwezig blijven bij alles wat daar te voelen valt?
✨ Je emoties als kwaliteit gaan ervaren in plaats van als beperking?
✨ Vanuit je eigen kracht en licht in de wereld te staan!

In verbinding met jezelf, jouw hart, jouw intuïtie, jouw Zijn! En vanuit die verbinding in verbinding met anderen!

Wow, can you imagine how it would be🤩?

Klik hier voor mijn aanbod en de manieren waarop je met mij kan werken! Of het nou Human Design, Een Cursus In Wonderen of een 1:1 traject vol transformerende powertools is, ik heb alleen maar aanbod dat mij ook verder heeft geholpen op enig punt in mijn leven én waar nu nog altijd energie op zit!

Voel jij nu al die ‘JA!’ om 1:1 aan de slag te gaan met mij, klik dan hier voor het inplannen van een vrijblijvend kennismakingsgesprek voor mijn diep helende en transformerende 1:1 coachingstrajecten! Nog maar plek voor één lucky one om te starten in december!

“Gelukkig zijn moet je durven!”

Liefs, Nancy❤